Verwachting aandeel Aandeel Oxurion: kopen of verkopen?

Aandeel Oxurion

Voorgeschiedenis in een notedop

Heden ten dage schitteren aan het Belgisch biotechfirmament supersterren zoals Argenx en Galapagos, maar velen zijn al vergeten dat dé weg naar een boomende Belgische biotech geplaveid werd door het historisch parcours dat ThromboGenics en zijn stichter, professor Désiré Collen, hebben afgelegd.

In 1980 ontwikkelde professor Collen de bloedverdunner tPA (tissue Plasminogen Activator), dat zou uitgroeien tot het meest succesvolle medicijn voor de behandeling van bloedklonters en acute hartinfarcten. Echter, wegens géén geld en structurele middelen om het product zélf te commercialiseren, gaf Collen zijn ontdekking in licentie aan het Amerikaanse Genentech. Genentech genereerde miljarden dollars uit de verkoop van tPA en werd een biotechreus. Vanuit Genentech vloeide er in de loop der jaren zowat 144 mio $ terug naar de uitvinder van tPA, geld dat Collen grotendeels terug investeerde in nieuw onderzoek binnen het nieuwe bedrijfje dat hij had opgericht: ThromboGenics. Toen echter wegens einde patent de royalty-stroom van tPA opdroogde, moest Collen op zoek naar nieuw geld om zijn nieuwe levenswerk te continueren: het eerste geneesmiddel (Jetrea) ontwikkelen ter behandeling van VMA (een aandoening waarbij het glasvocht loskomt van het netvlies, wat tot verminderd zicht en blindheid leidt).

Het aandeel ThromboGenics kwam naar de beurs, Patrik De Haes werd CEO, en hij legde samen met z’n team een duizelingwekkend parcours af. Toen Jetrea, een uniek geneesmiddel, vervolgens geschiedenis schreef door FDA-goedkeuring te bekomen, doch de verkoopcijfers het uitzicht hadden van een heuse natuurramp, hield er niet alleen een storm met orkaankracht lelijk huis in de koerstabellen van ThromboGenics, maar woedde er ook een orkaan in de bestuurskamers en bij grootaandeelhouders. ThromboGenics kreeg het uitzicht van een supernova: de biotech-superster explodeerde op spectaculaire wijze. Om alle negatieve associaties met het verleden achter zich te laten en ook om het bedrijf een puur oftalmologische identiteit te bezorgen, werd er een naamswijziging doorgevoerd: Oxurion was geboren.

Parcours blijft hobbelig

Wegens de voorgeschiedenis en de onvergetelijke intense periode die ik aan boord van de Thrombo-beurscruise heb beleefd, blijf ik het aandeel Oxurion van heel nabij volgen. De doorstart oogde niet erg fraai, en dit op 3 fronten:

1. Eind 2017 moest het een onderzoek voor een medicijn tegen glasvochtloslating afvoeren omdat het onvoldoende patiënten ter recrutering vond.
2. Jetrea bleef voor geen meter verkopen en de commerciële activiteit hiervan werd uitbesteed aan Inceptua Group. Aldus werd de commerciële afdeling van het vroegere ThromboGenics opgedoekt, waardoor alle middelen kunnen ingezet op de ontwikkeling van nieuwe medicijnen.
3. Vorig jaar faalde het verst gevorderde onderzoek in de pijplijn: een middel om DME (maculair oedeem bij diabetici) te behandelen. Maculair oedeem is een oogaandoening waarbij vocht in de macula (onderdeel van het netvlies) lekt met een wazig en verstoord zicht tot gevolg. Het onderzoek was gebaseerd op PlGF, een groeifactor die een rol speelt bij angiogenesis (aanmaak van nieuwe bloedvaten). De studie was een combinatietherapie met het bestaande middel Lucentis (van Roche). Er was niet echt een probleem met het geneesmiddel (veiligheid), maar de hoop om via een combotherapie een significante verbetering van het zicht van de patiënten te bewerkstelligen, bleek statistisch gezien te flauwtjes te zijn. Er was wél een verbetering bij twee specifieke subgroepen: bij patiënten die eerder niet of nauwelijks hadden gereageerd op de anti-VEGF-therapie (huidige standaardbehandeling) en bij patiënten die een heel slecht zicht hadden. Oxurion besliste dan ook wijselijk om zich zware kosten op de nek halen om met deze resultaten bijkomende studies aan te gaan.

Persoonlijk was ik ontgoocheld over dit resultaat, want Oxurion had een nieuwe standaard kunnen zetten op het vlak van behandeling via angiogene groeifactoren. Het had zelfs een paradigma shift teweeg kunnen brengen, want het onderzoek was gebaseerd op anti-PlGF. PlGF (Placentale GroeiFactor), een apart type van wat men noemt de VEGF’s (vascular endothelial growth factor), de angiogene groeifactoren. Middelen tegen diabetisch-gerelateerde oogziektes zijn momenteel op basis van anti-VEGF’s en 40 % van de DME-patiënten reageert niet op deze standaardmedicatie.

Waarover gaat PlGF ? Zoals we allemaal weten zorgen onze bloedvaten voor de aanvoer van zuurstof, en zonder zuurstof sterven onze cellen en organen. Angiogenese is het proces waarbij nieuwe bloedvaten worden gevormd (bv. tijdens de groeiperiode van de mens, of ter genezing van een wonde), en het regelt aldus de zuurstoftoevoer die noodzakelijk is om nieuwe cellen op te bouwen. In tijden dat ons lichaam stabiel is, is angiogenese een soort ordehandhaver en kuisploeg van onze bloedvaten. Echter, elke verstoring in de normale werking van angiogenese kan aanleiding geven tot ziektes: de bloedvaten brengen dan immers zuurstof naar slechte cellen, waardoor deze aan bendevorming en hooliganisme gaan doen. Anti-PlGF snijdt de zuurstoftoevoer af, waardoor het ziektebeeld afgeremd wordt. Het is  hetzelfde principe als het doven van een kaars: wanneer een kaars geen zuurstof meer heeft, dooft de vlam uit. Bij DME is het belangrijk om héél snel de ziekte te behandelen om de inflammatie aan te pakken. En dáárom had Oxurion met dit onderzoek écht het verschil kunnen maken. Helaas, het zat niet mee. Jarenlang onderzoek op basis van innovatieve topwetenschap terug naar af. Soms is het in biotech een heel dunne lijn tussen succes en falen. De media zijn dan vaak onterecht bikkelhard.

Is er toekomst voor het aandeel Oxurion?

De toekomst focust zich momenteel op 2 onderzoekslijnen in een nog vrij prille fase, en een preklinisch project (droge AMD) waarvoor proof-of-concept wordt gezocht. De twee klinische onderzoekslijnen zijn beide héél interessant om te volgen, want het betreft hier 2 aparte molecules die werken volgens een ander mechanisme dan de bestaande medicijnen op dit ziektegebied. Zoals daarstraks gezegd: zowat de helft van de patiënten met diabetische retinopathie wordt maar geholpen door VEGF-middelen. Dit betekent m.a.w. sowieso een interessante beleggingscase: een hoog risico (innovatief) gekoppeld aan een mogelijk erg leuke return vanop het huidig (laag) koersniveau. Opgelet: er is énkel maar een nieuw positief verhaal te schrijven voor het aandeel Oxurion als het terug het niveau van een proof-of-concept behaalt. Daarvoor is een succesvolle studie fase-2 nodig, en daar zijn we nog bijlange niet. Ik overloop de aan gang zijnde studies:

1. THR-687 (fase-1/fase-2 wordt opgestart)

Oxurion  heeft  begin dit jaar positieve fase 1-resultaten bekendgemaakt aangaande  een onderzoekslijn voor DME op basis van een nieuwe molecule. Uit die resultaten bleek dat het middel goed verdragen wordt, veilig is en tevens positieve resultaten liet zien wat betreft de werking van het medicijn. De fase 2-studie start volgens de huidige planning in het eerste halfjaar van 2021. Op dit moment geeft dit onderzoek nog té weinig inzicht op de mogelijke potentie.

2. THR-149 (fase-1/fase-2 wordt opgestart)

Momenteel focus ik me vooral op het onderzoek van THR-149, een middel dat zwellingen van het hoornvlies bij DME moet tegengaan. Het bleek in een fase-1 snel te werken na een enkele injectie in het oog en verbeterde in toenemende mate het zicht. Het middel werd ook goed verdragen en lijkt veilig, zonder negatieve gebeurtenissen die wijzen op toxiciteiten die de dosis beperken.

Ook al zijn het nog premature data, toch schat ik deze resultaten hoopvol in, want ze laten m.i. zien dat THR-149 het potentieel heeft om de beste inhibitor van plasma kallikrein voor patiënten met DME te worden. Het betreft hier een plasma-kallikrein remmer (heeft invloed op bloeddruk en bloedstolling) van de klasse bicyclische peptides (peptides die twee ringen in hun structuur bevatten). Bicyclische peptides zijn een nieuwe klasse van therapeutische peptides die voor ziektedoelen die door grote antilichamen of conventionele kleine molecules niet kunnen bereikt worden,  kunnen worden aangewend. Ik ben alvast enthousiast over dit onderzoek, en het scoorde in haar fase-1 véél beter dan de data van het concurrerend middel van Amerikaanse biotechbedrijf Kalvista Pharmaceuticals.

Zowat anderhalf jaar geleden werd de belangrijkheid van het onderzoeksdomein rond plasma-kallikrein remmers in cijfermateriaal omgezet door farmareus Merck dat een deal rond plasma-kallikrein sloot met Kalvista: deze deal bedroeg een totaalpakket van 760 mio $. Maar nu komt het: Kalvista publiceerde onlangs niet zo’n beste onderzoeksdata en Merck besliste daarop om de samenwerking te beëindigen. Dit betekent dat Oxurion momenteel uitzicht heeft om aan het forefront van deze nieuwe technologie te opereren. Indien ze een goede score in fase-2 kunnen behalen kan dit wellicht de heropstanding van Oxurion betekenen. Zet de validatie van Merck maar eens uit tegen de huidige totale beurskapitalisatie van Oxurion: 100 mio €. Daarvoor krijg je er dus ook nog eens de rest van de pijplijn én de cash (43 mio €) bovenop. Maar dit laatste is dan weer hét grote probleem: met de cash kan Oxurion nog tot midden volgend jaar voort en bovendien is COVID-19 de opstart van fase-2 aan het vertragen. Normaliter heeft een CFO van een biotechbedrijf een vrij gemakkelijke dagdagelijkse job, maar ik hoop dat die nu overuren aan het draaien is om Oxurion een meer solide financiële basis te bezorgen.

Conclusie aandeel Oxurion

Oxurion is een biotechbedrijf dat momenteel onder de radar zit, dat een molecule in huis heeft dat een game changer zou kunnen worden, maar dat op operationeel-financiële basis heel kwetsbaar is geworden. Het aandeel Oxurion is dus speculatief. Strategische beslissingen zijn de komende maanden cruciaal. Het management wacht een zware taak, maar mijn grootste wens is dat het aandeel Oxurion voor de tweede keer biotechgeschiedenis zal schrijven.