De groeiaandelen van
Martin Zweig
Misschien denkt u dat aandelen met een lager risicoprofiel automatisch op lange termijn een hogere opbrengst genereren. Er bestaat echter een beursgoeroe die u het tegendeel kan bewijzen, namelijk Martin Zweig.
De beleggingsgoeroe’s Benjamin Graham & Warren Buffett en hun beleggingsstrategieën zijn eerder besproken. Waar Graham en Buffett vooral afzagen van de ‘growth stocks’ (groeiaandelen), gaat Martin Zweig juist op zoek naar de beste groeiaandelen.
De beursgoeroe noemde zijn strategie “growth, met een conservatieve twist”. Ondanks het risicoprofiel van de aandelen, wist hij door een nauwkeurige analyse van de markt het risico van zijn portefeuille in te perken.
De adviezen uit zijn nieuwsbrief leverden jaarlijks gemiddeld 15,9% op en zijn nieuwsbrief stond op nummer 1 in het lijstje van risk-adjusted returns uit nieuwsbrieven, gepubliceerd door Hulbert Financial Digest. Op deze pagina leert u meer over Martin Zweig en zijn filosofie.
Martin Zweig's excentrieke levensstijl
Een groot verschil met de heren Buffett en Graham was het uitgavenpatroon van Zweig. Waar Buffett en Graham al hun geld in de markt stopten, had Zweig een grote liefde voor dure spullen en een excentrieke levensstijl. Zo kocht hij onder andere de gitaar van Buddy Holly, Michael Jordan’s tenue uit zijn eerste seizoen en de motor uit Dirty Harry.
Ook kocht hij voor 70 miljoen dollar het destijds duurste appartement van New York op de bovenste verdieping van het chique Pierre Hotel. Twee dingen had hij echter wél gemeen met Graham en Buffett: zijn ambitie om van jongs af aan de beurs te verslaan en zijn tomeloze inzet om dit te realiseren.
Zijn carrière als belegger begon al op zijn dertiende, toen hij zes aandelen General Motors cadeau kreeg van zijn oom. Na het afronden van verschillende studies, eindigend met een PhD in Finance aan de Michigan State University, is hij begonnen met het schrijven van een nieuwsbrief in het magazine Barron’s.
In zijn eerste inzending maakte hij gehakt van een verkoopaanbeveling voor AT&T aandelen. Niet veel later ging het bedrijf dat de verkoopaanbeveling had gedaan over de kop. Nadat zijn baas failliet ging door fraude, zette hij zelf zijn nieuwsbrief voort, wat al snel resulteerde in vele volgers.
Buiten zijn nieuwsbrief gaf Zweig les aan verschillende universiteiten, startte hij een beleggingsfonds in 1986 (The Zweig Fund), schreef in datzelfde jaar een beleggingsboek (Winning on Wall Street), richtte zijn eigen consultancy bureau op (Zweig Consulting) en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Kortom, bij Martin Zweig is het gezegde “work hard, play hard” zeker van toepassing.
Winstontwikkeling groeiaandelen
Zweig’s visie voor het vinden van geschikte groeiaandelen is hierboven al kort benoemd. Hij is bij het vinden van deze groeiaandelen vooral gefixeerd op de ontwikkeling van de winsten. Ligt de koers/winstverhouding onder de 5, dan kijkt hij er niet eens naar om. De koers/winstverhoudingen mogen echter niet meer dan 3 keer het marktgemiddelde zijn.
Wellicht nog belangrijker is de versnelling van de omzet/winstgroei, welke sowieso niet mag stilvallen. Daarnaast is hij zoals velen geen fan van schulden, maar zo lang deze onder het industriegemiddelde blijven is er niets aan de hand.
Martin Zweig en het timen van de markt
Naast het screenen van deze bedrijfskenmerken is zijn excellente markttiming misschien nog wel de grootste reden van zijn succes. Zo kondigde hij een aantal weken voor de zwarte maandag in 1987 in een televisieoptreden al zwaar weer aan. Bekijk hier het televisieoptreden van Zweig terug.
Hij voegde tijdig de daad bij het woord en dit zorgde ervoor dat zijn portefeuille op deze dag met maar liefst 9% steeg. Martin Zweig herkent het marktsentiment door het bekijken van enkele technische indicatoren. Volgens Zweig gaan bepaalde technische sentimentindicatoren op rood staan nog voor de beurs in het rood springt.
Enkele belangrijke indicatoren die Zweig nauwlettend in de gaten hield:
-
De discontovoet en de reserveverplichtingen. Kortom, het monetaire beleid van de Fed. Beroemd is zijn uitspraak “Don’t fight the Fed”. Als het monetair beleid krapper wordt, is dit negatief voor de markt.
-
De zogenaamde ‘prime rate’ is de rente die de banken aan hun meest kredietwaardige klanten in rekening brengen. Zweig hanteert hier de volgende strategie: een verlaging van de prime rate is een koopsignaal als de prime rate onder de 8% was (voordat deze werd verlaagd). Bij een prime rate boven de 8% zijn twee verlagingen nodig voor een koopsignaal.
- Als dit sterk oploopt, zitten we in de laatste opwaartse stadia van de conjunctuur en zullen de rentes gaan stijgen. Dit is een negatief signaal. Omgekeerd is een vermindering van het consumentenkrediet gunstig, omdat dit vaak de bodem van de conjunctuurcyclus aankondigt.
Naast dit monetaire model gebruikte hij ook een model dat gebaseerd is op marktmomentum indicatoren. Bij een conflict tussen deze twee modellen genieten de marktindicatoren de voorkeur. “Don’t fight the Fed” gaat dus niet altijd op volgens de beursgoeroe.
Martin Zweig's resultaten
In de periode van 1976 tot 1995 wist Zweig een gemiddeld rendement te behalen van 25% per jaar. Omgerekend komt dit uit op een indrukwekkende 6793% in totaal. Voor prestaties in de laatste jaren van zijn leven kunnen we kijken naar zijn hedgefonds Zweig Dimenna Partners.
In de periode 2006 tot 2010 bereikte Zweig Dimenna Partners een winst van 90%. Deze winst werd echter vooral behaald in de beginjaren. In 2008 behaalde Zweig een verlies van 6%. Weliswaar een stuk beter dan de markten, maar hij bleef verlies maken tijdens het beursherstel van 2009 en 2010 (respectievelijk -3,5% en -3%). Deze verliezen ontstonden uit het feit dat het hedgefonds zowel long als shortposities bezat.
